wp73d486d6.png

© 2008 2Brothers2Africa

wpe2803495_0f.jpg
wp944249a5.png
wpf94ce35d.png

 

Rit van Sotogrande naar Fes. We vertrekken vroeg vanuit het hotel naar de haven om in te schepen op de ferry. Gisteren hadden we gehoord dat er een flinke storm was geweest de dagen ervoor en dat een tweetal veerboten zwaar beschadigd uit de vaart waren genomen.

Gelukkig niet het schip waar wij mee moesten. Het inschepen liep lekker vlot en algauw zaten we achter onze eerste bak koffie van die dag.

Aangekomen in de haven van Ceuta nog een paar km rijden tot de grensovergang.
Hier moesten we de auto’s opstellen in een lange rij en het lange wachten was begonnen.

Met onze registratie papieren en paspoorten naar de douanekantoortjes en maar hopen dat er niet te moeilijk werd gedaan. Een oudere man in een lang gewaad (de Jurk) scheen de baas te zijn over het hele gebeuren. Die moest dus te vriend worden gehouden. Veel glimlachen en bonjour, ca va. zijn toestemming betekend vlot de grens overgaan of uren staan wachten.

Alles met elkaar hadden we geluk. Geen uitgebreide controles van de auto’s. Even was er lichte paniek toen één paspoort leek te missen, maar dit bleek een misverstand te zijn.

 

De grens over, verzamelen en vervolgens in een grote colonne via Tetouan naar Chefchaouen.
Daar zijn we een groot winkelcentrum ingedoken om inkopen te doen. Op de parkeerplaats hebben we met de groep even uitgebreid geluncht. We hadden 3 halve gegrilde kippen besteld. De halven bleken door een misverstand, ofwel taalprobleem, drie hele kippen te zijn.

Flink doorkanen dus.

Vervolgens doorgereden, na eerst mis gereden te zijn, richting Fes.

Diverse wegen bleken door de enorme regenval van de laatste dagen overstroomt te zijn en daardoor flink beschadigd.

De tocht ging door het Riff gebergte. Dit is de bakermat van de drugshandel en productie (hash) van Marokko. Wat een rovershol was dat. Geen fijn gebied dus. Langs de weg stikte het van de drugskoeriers die je wilden laten stoppen. Die gasten stonden gewoon met tassen vol langs de weg te venten.

Op een gegeven moment werd  team 609 met de Fiat achtervolgd door een oude Mercedes die hen klem wilden rijden. Toen dit niet lukte dropen ze af. Geen fijn gebied om doorheen te rijden dus.

Een van de andere teams kende iemand in Fes met een villa met hoegenaamd een grote tuin.

Daar konden we met ’n allen overnachten als we wilden. De eigenaar kwam ons ophalen om ons naar zijn huis te begeleiden. Na een korte rit kwamen we dus aan in een villawijk. We parkeerden de auto’s op een braakliggend stuk grond en werden hartelijk ontvangen. Een groot aantal teams waren daar ’s middags al aangekomen. De vrouw des huizes, een Nederlandse, had soep gemaakt en dus zaten we met de hele meute te eten. We hebben dus de spreekwoordelijke Marokkaanse gastvrijheid aan den lijve mogen ondervinden. Geweldig!

Daar hebben ook gelijk maar de horloges goed gezet, want het is in Marokko 2 uur vroeger dan in Nederland. We dachten om 10u aan te komen, dat was dus nog maar 8 uur.